Uchování sperma za rok pro jednoho psa při 1-15 dávkách. 59.00 $. 14-ti denní půjčovné za vratný transportní box na přepravu mražených inseminačních dávek 3.0L, vratná záloha 4000 Kč. 40.00 $. Naplnění transportního boxu dusíkem, cena za 1.0L. 4.00 $. Příjem / výdej sperma do spermabanky. 8.00 $.
Linda Boettger1,2 i Diane P. Genereux2 1. Stanford University School of Medicine; 2. Broad Institute of MIT and Harvard W przypadku psów czystej krwi, a czasami nawet mieszańców pierwszego pokolenia, usługi wnioskowania o rasie często po prostu potwierdzają to, co właściciel psa już wie. Niekiedy dostępny jest rodowód, prześledzenie wielu pokoleń przodków czystej krwi i dostarczenie w zasadzie kompletnych informacji o przodkach zwierzęcia. W innych przypadkach, bogate doświadczenie właściciela prowadzi do słusznej intuicji, że tak klapnięte uszy i tak zadarty nos muszą wskazywać na pełne lub prawie pełne pochodzenie beagla. Dla kontrastu, w przypadku zastosowania do badania rodowodu kundla, wnioskowanie na podstawie DNA często przynosi zaskakujące wnioski. Wnioskowanie na podstawie DNA może mieć wielką wartość praktyczną. Może być wykorzystywane do rozstrzygania rodzinnych debat na temat rodowodu ukochanego kundla i może oferować co najmniej perspektywę ochrony zdrowia zwierzęcia. Na przykład, odkrycie, że kundel ma przodków z rasy znanej z wysokiego ryzyka raka może zalecić częstsze badania przesiewowe w kierunku nowotworów. Jak z każdą pojawiającą się metodą, chociaż, wnioskowanie o przodkach nie jest pozbawione wyzwań i niepewności. Tutaj zapewniamy tło potencjalnie przydatne dla tych, którzy rozważają usługę rodowodu lub zmagają się z interpretacją zaskakujących wyników. Rozpoczynamy od omówienia procesów biologicznych, które powodują powstanie fascynujących, złożonych genomów mutków, a następnie przedstawiamy przegląd istniejących podejść, które mają na celu wyodrębnienie tej złożoności genomowej, aby zapewnić wgląd w rodowód rasy. Na zakończenie omawiamy niektóre z wyzwań, które mogą utrudnić wnioskowanie o pochodzeniu i komentujemy, jakiego rodzaju informacje będą wymagane do rozwiązania tych problemów w ciągu najbliższych kilku lat. Co to jest pies czystej krwi? Co to jest kundel? Zbieranie DNA od psaJak stworzyć kundla: Dziedziczenie i wymiana chromosomówWnioskowanie o rodowodzie kundla przez porównanie z genomami referencyjnymi psów czystej krwiDane z nawet niewielkiego ułamka genomu kundla mogą być przydatne do wnioskowania o pochodzeniuJak działa chip genotypowy? Faktory, które mogą podważyć wnioskowanie o przodkachCo dalej? Should I genotype my dog? Co to jest pies czystej krwi? Co to jest kundel? Rysunek 1 Aby dojść do precyzyjnej definicji kundla, warto zastanowić się, jak powstawały pierwsze psy. Dostępne dane wskazują, że początkowo przypadkowe interakcje z ludźmi mogą wyjaśniać ich starożytne pochodzenie (Larson i Fuller, 2014). Przyjmijmy na razie, że niektóre starożytne wilki były nieufne wobec ludzi, a inne czuły się stosunkowo swobodnie. Zgodnie z tą interpretacją, rosnąca dostępność resztek ludzkiego jedzenia wraz z rozwojem populacji ludzkiej mogła stanowić nowe główne źródło pożywienia dla bardziej stadnych wilków. Ostatecznie zwierzęta te utworzyły odrębną populację zwierząt, które wolały żyć w bliskim sąsiedztwie ludzi i raczej kojarzyły się między sobą niż ze swoimi bardziej dzikimi krewnymi. Jeśli, jak jest to wymagane w każdym scenariuszu ewolucyjnym, istniała genetyczna podstawa dla cechy wyróżniającej te dwie początkowe populacje – tutaj byłby to zestaw mutacji, które modulują indywidualny komfort wilka wokół ludzi – wtedy jest możliwe, że dostępność żywności w pobliżu ludzkich populacji wyjaśnia pochodzenie psów od ich dzikich wilczych przodków. Ważne jest, aby zauważyć, że według tego scenariusza psy nie zostały udomowione przez ludzi per se. Zamiast tego, ludzie po prostu stworzyli środowisko, które pozwoliło na samozagładę podgrupy wilków, które przez przypadek były genetycznie predysponowane do bycia choć trochę tolerancyjnymi wobec ludzi. Rysunek 1. Pochodzenie współczesnych ras. Chociaż dokładny czas pozostaje kontrowersyjny, powszechnie uważa się, że psy pojawiły się jako populacja odrębna od przodków wilków w Eurazji między 10 000 a 40 000 lat temu (Larson i Fuller, 2014). Zgodnie z tym scenariuszem, podczas gdy większość wilków nadal była nieufna wobec ludzi i podlegała naturalnej selekcji w środowisku naturalnym, kilka z nich było w stanie tolerować życie w pobliżu ludzi, a być może także korzystać z ich odpadów żywnościowych. Ten podzbiór wilków dał w końcu początek genetycznie odrębnej populacji zwierząt zdolnych do życia w pobliżu ludzi. Konkretne rasy psów powstały znacznie później, a większość z nich ukształtowała się mniej niż 150 lat temu (Larson i in., 2012). Podczas tego procesu psy były hodowane w różnych liniach poprzez selekcję pod kątem określonych cech, takich jak walka, pasterstwo, polowanie lub po prostu bycie dobrym towarzyszem. Powszechnie uważa się, że współczesne rasy psów powstały około 150 lat temu, w epoce wiktoriańskiej – długo po tym, jak psy wywodzą się od swoich wilczych przodków. Takie wnioskowanie wynika z obserwacji, że ludzie tworzą pary kojarzeniowe psów, które dzielą cechy uważane za przydatne do określonych zadań, dając początek odrębnym grupom psów coraz bardziej wzbogaconym o mutacje genetyczne kodujące określone cechy (Larson i in., 2012). Jak w każdym procesie ewolucyjnym, odpowiednie mutacje początkowo powstawały losowo, a następnie były faworyzowane przez hodowlę selektywną. Różne grupy, w tym American Kennel Club i Kennel Club of India, ostatecznie zdefiniowały odrębne rasy, dając początek definicji psa czystej krwi jako takiego, którego cały rodowód jest reprezentowany przez osobniki wpisane do księgi stadnej (“Inherited Defects in Pedigree Dogs. Part 2: Disorders That Are Not Related to Breed Standards”, 2010). W kontekście procesów selektywnej hodowli, które po raz pierwszy ustanowiły, a obecnie utrzymują odrębne rasy, kundel może być zdefiniowany jako pies, którego przodkowie wywodzą się z więcej niż jednej genetycznie odrębnej linii. Celem wnioskowania o przodkach jest zatem wykorzystanie informacji genetycznych pochodzących od kundla do wnioskowania, które rasy psów były obecne wśród jego przodków oraz do wnioskowania o ich względnym wkładzie genetycznym. Zbieranie DNA od psa Rysunek 2 Pierwszym krokiem we wnioskowaniu o przodkach jest pobranie i ekstrakcja DNA do oceny genetycznej. Na szczęście ślina jest doskonałym źródłem DNA – a większość właścicieli uważa, że jest ona dość łatwa do pobrania. Po kilku chwilach spędzonych w jamie ustnej psa, jeden z wymazów dostarczanych przez komercyjne firmy zajmujące się genotypowaniem zazwyczaj pokrywa się dużą ilością komórek. Komórki te są głównie dwojakiego rodzaju: białe krwinki, które są zawieszone w ślinie i pomagają w reakcjach immunologicznych oraz komórki nabłonka, które wyściełają jamę ustną i są zazwyczaj wymieniane co 24 godziny. Po pobraniu komórek, wymaz (Rys. 2A) jest wysyłany do firmy zajmującej się wnioskowaniem o pochodzeniu. Tam błony komórkowe są rozbijane (Rys. 2B) uwalniając jądro komórkowe (Rys. 2C), które zawiera DNA, a następnie uwalniane jest DNA z jądra (Rys. 2D). Białka i inne biomolekuły mogą być następnie wypłukane, dając wysokiej jakości próbkę DNA. Figura 2. Izolacja DNA do wnioskowania o pochodzeniu. W ciągu kilku chwil w jamie ustnej psa, wymaz śliny (A) zbiera wiele komórek nabłonkowych i odpornościowych (B). Następnie, jądra (C) mogą być izolowane z komórek, a następnie lizowane w celu uwolnienia DNA (D), które może być następnie oczyszczone i wykorzystane do genotypowania lub sekwencjonowania. Chociaż proces izolacji DNA z wymazu śliny jest imponująco solidny i może dostarczyć wysokiej jakości DNA zarówno od dużych psów, małych psów, dorosłych, jak i szczeniąt, nie jest pozbawiony tajemnic. Tego lata, na przykład, wraz z kolegami zebraliśmy cotygodniowe próbki śliny od sześciu szczeniąt. Ku naszemu zaskoczeniu, stosunek liczby białych krwinek i komórek nabłonkowych na próbkę śliny był bardzo zróżnicowany u poszczególnych osobników, a także z tygodnia na tydzień. Jeszcze bardziej zaskakujące było to, że jedno szczenię konsekwentnie miało znacznie więcej komórek na próbkę niż jego siostry i bracia. Mamy nadzieję, że w końcu dowiemy się, co może tłumaczyć to dramatyczne zróżnicowanie. Na razie jednak pocieszające jest to, że nawet najmniej wydajne próbki zazwyczaj zawierają wystarczającą ilość DNA do wnioskowania o przodkach. Jak stworzyć kundla: Dziedziczenie i wymiana chromosomów Rysunek 3 W przypadku ludzi i psów matka i ojciec wnoszą niemal równy wkład w genom swojego potomstwa. Genom psa jest podzielony na 38 par autosomów (ludzie mają 22 zestawy) i jedną parę chromosomów płciowych (ludzie też mają jedną parę chromosomów płciowych). Każda z 38 par psich autosomów składa się z jednego chromosomu dostarczonego przez jajo od mamy i jednego dostarczonego przez plemnik od taty. Genom mitochondrium, małego fragmentu DNA, który zawiera wiele genów zaangażowanych w metabolizm, jest zawsze wnoszony przez mamę. Aby wymodelować genetyczne pochodzenie kundla, rozważmy najpierw kojarzenie dwóch psów czystej krwi: samca Labradora retrievera i samicy pudla. Sperma od samca i jajo od samicy, każde niosące jedną kopię każdego chromosomu, łączą się, aby stworzyć mieszankę Labrador-Pudel, która niesie jedną kopię każdego chromosomu wniesionego przez każdego z rodziców. Rysunek 3. Jajo samicy pudla zostaje zapłodnione przez plemnik samca labradora retrievera, tworząc mieszankę labradora i pudla. Dla każdej pary chromosomów, potomstwo ma jedną kopię wniesioną przez matkę (fioletowy) i jedną kopię wniesioną przez ojca (różowy). Uwaga: Dla jasności, tylko jedna z 39 par psich chromosomów jest pokazana na tym i kolejnych rysunkach. Ryc. 4 W kryciu równoległym, samica beagle mama i samiec pug kopulują, dając początek męskiej mieszance pug-beagle. Ryc. 4. Jajo samicy beagle zostaje zapłodnione przez plemnik samca pug, tworząc mieszankę pug-beagle. Dla każdej pary chromosomów, potomstwo ma jedną kopię wniesioną przez matkę (czarny) i jedną kopię wniesioną przez ojca (niebieski). Aby zrozumieć, w jaki sposób kundel zawiera wkłady genetyczne z kilku różnych ras, musimy przejść do następnego pokolenia. Tak jak poprzednio, zarówno mama – tutaj, labradoodle – jak i tata – tutaj, puggle – wnoszą jeden z chromosomów w każdej parze. Jednak zamiast przekazywać te same chromosomy, które sami odziedziczyli, rodzice przekazują chromosomy zrekombinowane, które są połączeniem fragmentów pochodzących od ich własnych rodziców (rysunek 5). W tym przykładzie powstałe szczenię nazwano by kundelkiem, a jego DNA pochodzi od przodków czterech różnych ras. Ryc. 5 Ryc. 5. Jajo samicy labradora-pudla zostaje zapłodnione przez plemnik samca mieszanki pug-beagle, tworząc kundla. Dla każdej pary chromosomów potomstwo dziedziczy jedną kopię chromosomu od matki (fioletowy i różowy) i jedną kopię chromosomu od ojca (czarny i niebieski). W tym kojarzeniu oboje rodzice są sami w sobie rasą mieszaną. Dlatego, gdy Labrador-pudel mix produkuje jaja i pug-beagle mix produkuje spermę, wynikające chromosomy zawierają DNA z więcej niż jednej rasy. Rekombinacja obejmuje sprawiedliwy handel materiału genetycznego między dwoma chromosomami, które tworzą każdą parę. Każde zdarzenie rekombinacji produkuje nową wersję oryginalnego chromosomu, dla którego ogólna ilość materiału genetycznego jest taka sama jak wcześniej, ale jest podzielona inaczej między dwa chromosomy. Należy zauważyć, że rekombinacja jest nieodłącznym elementem produkcji plemników i jajeczek – nawet u czystej krwi beagle’a czy pudla, chromosomy w każdej parze wymieniają się kawałkami. Konsekwencje są jednak najbardziej widoczne, gdy rekombinujące chromosomy mają różne historie. Wnioskowanie o rodowodzie kundla przez porównanie z genomami referencyjnymi psów czystej krwi Wnioskowanie o rodowodzie lokalnym działa przez określenie, która rasa najprawdopodobniej wniosła każdy fragment genomu kundla. Gdy wnioskowanie jest dokonywane dla każdego fragmentu chromosomu, te wnioskowania mogą być zsumowane w celu oszacowania całkowitej frakcji genomu kundla wniesionej przez każdą wnioskowaną rasę. Aby wnioskować o najbardziej prawdopodobnym sprawcy danego fragmentu chromosomu, oczywiście potrzebujemy jakiegoś sposobu na rozróżnienie genetycznego wkładu różnych ras. Na szczęście, podczas gdy większość genomu jest bardzo podobna u wszystkich psów, każda rasa zawiera specyficzne zmiany genetyczne zwane mutacjami, które są albo unikalne dla niej, albo przynajmniej znacznie bardziej powszechne niż u jakiejkolwiek innej rasy. Niektóre z tych mutacji są bezpośrednio związane z cechami danej rasy. Inne po prostu są unikalne lub występują częściej u jednej rasy niż u innych, ale nie mają żadnego znanego związku ze specyficznymi cechami fizycznymi danej rasy. Mutacje obu typów są użyteczne dla wnioskowania o pochodzeniu. Na Rysunkach 3-6, mutacje specyficzne dla poszczególnych ras, przydatne do wnioskowania o rodowodzie rasy, są reprezentowane przez kolor chromosomów. Ryc. 6 Ryc. 6. Wnioskowanie o rodowodzie rasy poprzez porównanie genomu mutta do zestawu genomów referencyjnych. W celu wnioskowania o rodowodzie rasy dla kundla, zestaw genomów referencyjnych rasy (A) jest gromadzony, a następnie porównywany z genomem kundla będącym przedmiotem zainteresowania (B) w celu umożliwienia wnioskowania o rodowodzie dla każdego fragmentu chromosomu oraz oszacowania ogólnego wkładu rodowodowego. Powyższy kundel ma mniej więcej równy udział przodków pug, labrador retriever, pudel i beagle, zgodnie z oczekiwaniami, biorąc pod uwagę, że miał jednego dziadka z każdej z tych czterech różnych ras. Kroki we wnioskowaniu o rodowodzie dla kundla są wtedy: Zebranie zestawu danych genetycznych od psów czystej krwi (Rysunek 6A) Zebranie danych genetycznych od interesującego nas kundla (Rysunek 6B) Porównanie genomu kundla z genomem referencyjnym, dokonanie najlepszych przypuszczeń co do pochodzenia rasy dla każdego fragmentu chromosomu, i zsumuj te fragmenty chromosomów, aby oszacować ogólne pochodzenie rasy (Rysunek 6C) Dane z nawet niewielkiego ułamka genomu kundla mogą być przydatne do wnioskowania o pochodzeniu Genom psa zawiera około miliardów nukleotydów – As, Ts, Cs i Gs, które tworzą DNA. Nie różni się to drastycznie od około 3 miliardów nukleotydów, które składają się na ludzki genom. W idealnym świecie, oczywiście, byłoby to finansowo wykonalne, aby zebrać dane dotyczące sekwencji całego genomu każdego psa. W ciągu ostatnich dwóch dekad zbliżyliśmy się do tego celu. W 2001 roku, kiedy opublikowano pierwszą kompletną sekwencję ludzkiego genomu, sekwencjonowanie każdego z naszych około 3 miliardów nukleotydów kosztowało 2,7 miliarda dolarów. Ogromny spadek kosztów sekwencjonowania umożliwił realizację przedsięwzięć na wielką skalę, takich jak Projekt 1000 Genomów, w ramach którego skatalogowano sekwencje całych genomów ludzi z całego świata. Pomimo tych spadków cen, sekwencjonowanie całego genomu psa tutaj, na Platformie Genomicznej Broad Institute, nadal kosztuje około 1400 dolarów. Cena ta jest z pewnością ogromnym postępem w stosunku do wcześniejszych cen, ale pozostaje znaczna. Na szczęście genotypowanie stanowi tańszą – i wciąż w dużym stopniu informatywną – alternatywę. W przeciwieństwie do sekwencjonowania całego genomu, genotypowanie bada podzbiór nukleotydów w genomie. W przypadku genomu psa, na przykład, najbardziej popularny chip bada około 170 000 mutacji. Rysunek 7 Na początku trudno sobie wyobrazić, jak dane z zaledwie około 0,000068% genomu kundla (170 000 z 2,5 miliarda) mogą zapewnić odpowiednie przybliżenie dla całego genomu. Część odpowiedzi leży w szczegółach procesu rekombinacji, o którym mowa powyżej. W każdym pokoleniu kawałki chromosomów pochodzące od danego przodka stają się coraz mniejsze. Pomimo tych ogólnych spadków długości, fragmenty chromosomów pozostają przez wiele pokoleń duże w stosunku do całego genomu. Dlatego też, z pewnymi ważnymi zastrzeżeniami i uznaniem, że niektóre błędy będą nieuchronnie występować – jest to zazwyczaj rozsądne, aby użyć tożsamości jednego nukleotydu w genomie mutta, aby odgadnąć tożsamość sąsiedniego nukleotydu (Rysunek 7). To podejście, określane mianem imputacji, znacznie poprawiło możliwości stosunkowo taniego wnioskowania o składnikach przodków u psów mieszanych ras. Rysunek 7. Imputacja wykorzystuje informacje o genotypie z niektórych nukleotydów, aby dokonać świadomych przypuszczeń na temat innych. Dla chromosomu utworzonego przez rekombinację DNA z DNA pudla (fioletowy) i Labradora retrievera (różowy), identyfikacja rodowodu rasowego pozycji 1 i 2, które zostały wniesione przez Labradora retrievera, umożliwia prawidłowe odgadnięcie pochodzenia rasowego otaczającego regionu. Dla kontrastu, pozycja 3 znajduje się w pobliżu punktu przerwania pomiędzy fragmentami chromosomu; dane z tego miejsca prowadzą do poprawnego odgadnięcia pochodzenia pozycji na lewo, ale nie na prawo od próbkowanej pozycji. Jak działa chip genotypowy? Chipy genotypowe dla psów zaprojektowane przez firmy takie jak Affymetrix i Illumina są zoptymalizowane do identyfikacji mutacji istotnych dla choroby. W rezultacie tylko podzbiór mutacji, które najprawdopodobniej będą miały znaczenie kliniczne, jest badany dla każdego psa, co pozwala obniżyć koszty. DNA jest bardzo lepką dwuniciową cząsteczką, w której każda nić chce się związać z inną, komplementarną sekwencją. W DNA wszelkiego życia na ziemi, A (adenina) pary z T (tymina), a C (cytozyna) pary z G (guanina). Dlatego też sekwencja DNA “ATCG” przylegałaby do komplementarnej sekwencji “TAGC”. Jednakże, nawet różnica jednej litery (np. “TGGC”) może uniemożliwić związanie się dwóch kawałków DNA ze sobą. Chipy genotypowe wykorzystują tę zasadę selektywnego wiązania w celu określenia, które mutacje są obecne u danego psa. Sondy DNA są zaprojektowane w taki sposób, aby wiązały fragmenty DNA psa zawierające zmutowaną i alternatywnie niezmutowaną formę DNA. Te krótkie sekwencje są przymocowane do górnej części małego szklanego szkiełka powszechnie określanego jako “chip” lub “array” (rysunek 8). Rysunek 8 Rysunek 8. Genotypowanie w celu określenia, jakie mutacje posiada każdy pies. Sondy DNA (krótkie sekwencje komplementarne do interesujących nas mutacji) są obecne w różnych miejscach na matrycy genotypowej. Tutaj ilustrujemy wykrywanie jednej z tysięcy mutacji oznaczanych przez chip. Po dodaniu psiego DNA i pozwoleniu mu na związanie się z DNA na chipie, DNA, które się nie związało jest zmywane. Następnie dodawane są cząsteczki fluorescencyjne, które wiążą się z pozostałym psim DNA. W ten sposób mutacje obecne u psa mogą być zidentyfikowane poprzez wizualizację, które regiony tablicy genotypowej są świecące. Aby zapewnić wiązanie z tymi krótkimi sondami genotypowymi, DNA wyizolowane ze śliny kundla jest najpierw łamane na małe kawałki. Następnie do DNA psa dołącza się substancję chemiczną, która świetnie radzi sobie z przyklejaniem się do cząsteczek fluorescencyjnych, które będą miały decydujące znaczenie dla interpretacji wyników. DNA kundla jest przepłukiwane przez chip i każda nić wiąże się z komplementarną sekwencją sondy. W ten sposób fragmenty DNA kundla znajdują pasującą sondę na chipie genotypowym. Dwie cechy zapewniają specyficzne wiązanie, a tym samym wiarygodne dane. Po pierwsze, sonda genotypowa nie może wiązać DNA mutta pochodzącego z innej części genomu. Po drugie, nie może wiązać zmutowanej formy sekwencji, chyba że pies posiada tę specyficzną mutację (tj. sekwencję “A” przedstawioną powyżej). Niezwiązane DNA jest wypłukiwane ze szkiełka, a na koniec cząsteczki fluorescencyjne są przyłączane do pozostałego DNA, które skutecznie związało sondy. Ponieważ każda sonda została utworzona w określonym miejscu na tablicy, możemy zinterpretować, jakie mutacje ma pies, obserwując, które maleńkie punkty na tablicy świecą. Faktory, które mogą podważyć wnioskowanie o przodkach Pomimo ostatnich postępów, kilka utrzymujących się wyzwań może podważyć wysiłki na rzecz dokładnego wnioskowania o przodkach rasowych u psów mieszanych. Ryc. 9 Ryc. 9. Przodek może być wywnioskowany tylko wtedy, gdy odpowiedni genom jest obecny w zbiorze referencyjnym. W przypadku ras, które są dobrze reprezentowane wśród genomów referencyjnych i dobrze reprezentowane przez matrycę genotypową (na przykład, pudel, pug i Labrador retriever w powyższym scenariuszu) wysiłki w zakresie wnioskowania o przodkach będą zazwyczaj skuteczne w identyfikacji zarówno obecności, jak i przybliżonego procentu DNA pochodzącego od niedawnych przodków tej rasy. Jednakże, dla ras, które nie są dobrze reprezentowane wśród genomów referencyjnych (na przykład, beagle w powyższym scenariuszu), fragmenty chromosomów są często błędnie przypisane do lepiej reprezentowanej rasy (na przykład, basset hound w powyższym scenariuszu), co prowadzi do nieprawidłowej oceny przodków kundla. Podczas gdy niektóre problemy mogą skutkować jedynie niedoszacowaniem procentu przodków kundla, który pochodzi od konkretnej rasy, inne problemy mogą uniemożliwić identyfikację prawidłowej rasy. Najbardziej znaczącym z tych problemów jest brak prawdziwej rasy przodków w referencyjnym zbiorze danych (rys. 9). Ponieważ rodowód rasy jest wnioskowany poprzez porównanie fragmentów DNA kundli z czystymi rasowo psami znanych ras, jeśli rasa jest nieobecna w referencyjnym zbiorze danych, rasa ta po prostu nie może być wykryta, nawet jeśli wniosła bardzo duży ułamek DNA kundla. Ten problem zostanie ostatecznie rozwiązany tylko poprzez włączenie genomów referencyjnych uznanych ras; w międzyczasie, jeśli jesteś zainteresowany wiedzą, czy Twój pies ma przodków z konkretnej rzadkiej rasy, ważne jest, aby upewnić się, że wybrana przez Ciebie firma zajmująca się badaniem przodków rasowych jest w stanie sprawdzić tę rasę. Dla tych, którzy zdecydują się kontynuować wnioskowanie o przodkach, nawet jeśli wiadomo, że interesująca nas rasa jest nieobecna w zestawie referencyjnym, ważne jest, aby pamiętać, że nieobecność tej rasy na liście wnioskowanych przodków nie dostarcza informacji, czy kundel rzeczywiście nie ma tego konkretnego przodka. Mutacje wybrane do genotypowania również określają, które rasowe przodki mogą być dokładnie zidentyfikowane u psa rasy mieszanej. Tablice genotypowe mają tendencję do uwzględniania większej ilości mutacji występujących u wspólnych ras. Oznacza to, że fragmenty chromosomów pochodzące od pudli i owczarków niemieckich mogą być szczególnie łatwe do zidentyfikowania, ponieważ wiele mutacji występujących u tych ras jest oznaczanych na tablicach genotypowych. Podczas gdy wiele mutacji może pomóc w identyfikacji fragmentów DNA rzadkich ras, takich jak nowogwinejskie psy śpiewające lub Skye teriery, niektóre z tych mutacji mogą nie być reprezentowane na szeroko stosowanych tablicach genotypowych, co może utrudnić identyfikację tych ras. Problem ten zostanie ostatecznie rozwiązany poprzez stworzenie referencyjnych zestawów danych rasowych z danymi sekwencyjnymi, które pozwoliłyby na interpretację wielu więcej mutacji i nie byłyby ukierunkowane na wykrywanie przodków z określonych ras. Związek kundla z jego przodkami czystej krwi również wpływa na wiarygodność określania rasy. W szczególności, łatwiej jest zidentyfikować rasę przodka DNA od przodka czystej krwi, który jest bliskim krewnym (takim jak rodzic), ponieważ mutacje od niedawnych przodków będą rezydować w dłuższych odcinkach DNA z bardziej informacyjnymi mutacjami. Na przykład, podczas gdy pierwsza mutacja zaobserwowana na chromosomie kundla może być wspólna zarówno u Labradorów jak i Golden Retrieverów, być może pierwsza, druga i trzecia zaobserwowana mutacja jest widoczna razem tylko u Golden Retrieverów. DNA wnoszone przez przodków z wielu pokoleń wstecz będzie istniało tylko jako krótkie fragmenty chromosomów, z mniejszą ilością mutacji, które pomogą zidentyfikować ich wkład w rodowód kundla, co utrudni wnioskowanie. Problem ten może być złagodzony poprzez wykorzystanie danych z sekwencjonowania zamiast genotypowania, co pozwala na analizę wszystkich mutacji. Jednakże DNA odziedziczone po wielu pokoleniach wstecz może być w tak krótkich odcinkach chromosomowych, że nie będzie zawierało odcinków chromosomowych charakterystycznych dla danej rasy, przez co nie będzie można wykryć udziału rasy w rodowodzie kundla nawet przy użyciu danych z całego genomu (Li i in., 2014). Co dalej? Should I genotype my dog? Jak w przypadku każdej nowej technologii, wnioskowanie o rasie jest ekscytującą możliwością, która wprowadza pewne nierozwiązane wyzwania. Wielu właścicieli psów zaintrygowanych dowiedzeniem się czegoś więcej o pochodzeniu swojego pupila z pewnością doceni możliwość wglądu w to, które rasy przyczyniły się do powstania unikalnej genetyki ich kundla. Możesz nawet zyskać prawo do spekulacji, że doskonała wytrzymałość Twojego psa na dużych wysokościach pochodzi od jego dziadka Lhasa Apso (Li i in., 2014)! Mimo to, zachęcamy właścicieli do zachowania ostrożności i pamiętania, że różnorodne problemy mogą podważyć wiarygodność wnioskowania, jednocześnie pozostając optymistami, że wnioskowanie poprawi się w miarę gromadzenia danych referencyjnych. “Inherited Defects in Pedigree Dogs. Część 2: Zaburzenia, które nie są związane z normami rasowymi.” 2010. The Veterinary Journal 183 (1). Saunders:39-45. Larson, Greger, and Dorian Q. Fuller. 2014. “The Evolution of Animal Domestication.” Annual Review of Ecology, Evolution, and Systematics 45 (1):115-36. Larson, Greger, Elinor K. Karlsson, Angela Perri, Matthew T. Webster, Simon Y. W. Ho, Joris Peters, Peter W. Stahl, et al. 2012. “Rethinking Dog Domestication by Integrating Genetics, Archeology, and Biogeography”. Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America 109 (23):8878-83. Li, Yan, Dong-Dong Wu, Adam R. Boyko, Guo-Dong Wang, Shi-Fang Wu, David M. Irwin, and Ya-Ping Zhang. 2014. “Population Variation Revealed High-Altitude Adaptation of Tibetan Mastiffs”. Molecular Biology and Evolution 31 (5):1200-1205. . Generally, the first step in screening for prostate cancer is a prostate specific antigen (PSA) test, in which a small amount of blood is drawn from the arm and the level of PSA, a protein made by the prostate, is measured. There is controversy about the risks and benefits of prostate cancer screening, and recommendations have changed over time. Test zawiera pięć prób, którym poddaje się szczeniaki każde z osobna. Osoba przeprowadzająca test powinna być obca dla szczeniaka, który powinien mieć ukończone 7 tygodni. Osoba przeprowadzająca test powinna być sama w pomieszczeniu, gdzie panuje spokój (konieczny jest brak bodźców zewnętrznych rozpraszających uwagę szczeniaków). W trakcie przeprowadzania testu, należy unikać mówienia. W przypadku, gdy testowane szczenię się załatwi, przed kolejnym, należy posprzątać. Sprawdzanie zainteresowanego socjalnego - W pustym pomieszczeniu zostawiamy szczeniaka na podłodze, oddalamy się, przykucamy, klaszczemy i staramy się go przywołać. -ocena: 1- idzie od razu, wprost, skacze, podgryza – dd 2- idzie od razu, wprost, daję łapę – d 3- idzie wprost, ogon podkulony – s 4- idzie z wahaniem, ogon pokulony – ss 5- nie idzie – i Sprawdzanie zdolności posłuszeństwa – Należy spokojnym krokiem zacząć oddalać się od szczeniaka. Oceniamy jego zdolność do towarzyszenia człowiekowi. Jeżeli nie podąży za człowiekiem, może to świadczyć o dużej niezależności szczeniaka. -ocena: 1- idzie wprost na naszą nogę, podgryza – dd 2- idzie wprost na nogę – d 3- idzie wprost, ogon podkulony – s 4- idzie, waha się – ss 5- nie idzie do nas, idzie w swoją stronę – i Sprawdzenie reakcji na dominację przez przymus – Kładziemy szczenię na podłodze, na plecach, przytrzymujemy przez 30 sekund. -ocena: 1- broni się gwałtownie, gryzie – dd 2- broni się gwałtownie, nie gryzie – d 3- broni się gwałtownie, po chwili uspokaja się – s 4- nie broni się, liże ręce – ss Sprawdzanie reakcji dominacji socjalnej – Głaszczemy leżące szczenię wzdłuż kręgosłupa, od czaszki do nasady ogona. Sytuacja obrazuje fakt akceptacji lub brak akceptacji naszej dominacji. -ocena: 1- skacze, daje łapę, gryzie, warczy – dd 2- skacze, daje łapę – d 3- zwija się, liże ręce – s 4- przewraca się na plecy, liże ręce – ss 5- odchodzi i trzyma się z daleka – i Sprawdzanie reakcji na dominację przez podniesienie – Unosimy szczeniaka rękoma splecionymi pod jego mostkiem, brzuszek spoczywa na dłoniach, łapki zwisają bez podparcia. Trzymamy go w takiej pozycji przez 30 sekund. -ocena: 1- broni się gwałtownie, gryzie, warczy – dd 2- broni się dość zdecydowanie – d 3- broni się, następnie się uspokaja, liże ręce – s 4- nie broni się, liże ręce – ss Interpretacja wyników przeprowadzonego testu: Grupa I – dwa lub więcej ”dd”, przewaga ”d” – Z tego szczeniaka najprawdopodobniej wyrośnie pies agresywny i z tendencjami do dominowania. Nie nadaje się dla osób słabych, starszych, do domów gdzie są dzieci. Wymaga doświadczonego hodowcy. W wychowaniu należy postępować konsekwentnie, nie dążyć do konfrontacji, unikać kar fizycznych. Grupa II – trzy lub więcej ”d” – Pies ze skłonnością do dominacji, szczególnie, gdy się mu na to pozwoli. Wymaga doświadczonego przewodnika, ale wówczas jest dobrym materiałem do szkolenia. Również nie jest wskazany dla dzieci. Grupa III – trzy lub więcej ”s” – To będzie pies zrównoważony. Nie będzie przejawiał zbędnej agresji, nie będzie przesadnie uległy ani przewrażliwiony. Bardzo dobrze przystosuje się do różnych warunków, dobrze zniesie zmiany. Może być utrzymywany przez osoby starsze i w domach gdzie są dzieci. Grupa IV – dwa lub więcej ”ss” – To pies uległy i posłuszny. Jego wychowanie powinno opierać się na pochwałach i uczuciu. Jego agresja może wynikać ze strachu. Grupa V – dwa ”ss” oraz ”i” – Może mieć nieprzewidziane reakcje, gryźć przy karceniu, atakować ze strachu. Jeżeli w testach uzyskał więcej niż dwa ”ss” lub ”i”, nawet najlżejszy uraz może go przestraszyć. Nie nadaje się do kontaktów z dziećmi, potrzebuje bardzo dobrego przewodnika. Jego uległość nie jest w tym przypadku zaletą. The PSA test (prostate specific antigen) is a blood test that measures the level of PSA in your blood. PSA is made by the prostate gland. The PSA level in your bloodstream is measured in nanograms per millilitre (ng/mL). When you have a PSA test, you should not have: An active urine infection. Produced semen during sex or masturbation Domowe Laboratorium PSA Test jest szybkim testem, który pozwala w szybki i prosty sposób określić, czy poziom swoistego antygenu sterczowego we krwi jest prawidłowy lub powyżej normy. Kiedy wykonywać domowy test na prostatę? PSA jest skrótem od angielskiej nazwy "Prostate Specific Antigen" i oznacza antygen swoisty dla prostaty. U mężczyzn ze zmienionymi chorobowo komórkami prostaty do krwiobiegu przedostaje się znacznie więcej antygenu PSA, niż u osób zdrowych. Za prawidłowe uważa się stężenie PSA we krwi w zakresie od 0 do 4 ng/ml. Przekroczenie wartości prawidłowych PSA wskazuje na patologię prostaty, w tym możliwy łagodny przerost gruczołu krokowego, jak również stany zapalenie lub nawet nowotwór i jest wskazaniem do konsultacji z lekarzem i dalszej diagnostyki. Wykonywanie domowego testu do wykrywania podwyższonego poziomu antygenu PSA we krwi jest zalecane przynajmniej raz w roku u mężczyzn po 50 roku życia. Test PSA przeprowadza się na próbce krwi pobranej z palca. Zestaw testowy zawiera wszystkie potrzebne do badania narzędzia, takie jak lancet do nakłucia palca, plastikową pipetkę do pobrania próbki krwi, pojemnik z zakraplaczem zawierającym niezbędny do analizy odczynnik oraz płytkę testową. Wynik testu uzyskuje się w czasie 10 minut. Aby go o tym przekonać, opracowaliśmy procedurę testową rozstrzygającą tę wątpliwość” - tymi słowami zaczyna się wstęp do publikacji zespołu naukowców z Uniwersytetu Gdańskiego, Politechniki Gdańskiej oraz Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, którzy opracowali test pozwalający na szybkie wykrycie unikalnego dla ludzi genu Pakiet MyHeritage DNA + Abonament Kompletny za darmo przez 30 dniOnly 49 €* 89 € + shippingZaskocz samego siebieOdkryj swoje pochodzenie genetyczne i znajdź nowych krewnych dzięki naszemu testowi OFERTAPakiet MyHeritage DNA + Abonament Kompletny za darmo przez 30 dniOnly 49 €* 89 € + shippingOdkryj w 2 114 regionach swoje pochodzenieZnajdź krewnych dzięki wspólnym segmentom DNAOdkryj historię swojej rodzinyStwórz swoje drzewoDostęp do 18,5 mld archiwalnych rekordówDostęp do wszystkich narzędzi fotograficznych i funkcji Deep Nostalgia™*Po 30 dniach otrzymasz rabat 50% i zostanie naliczona opłata 199 € 99 € za pierwszy rok. Abonament Kompletny odnawia się co rok. Możesz zrezygnować w każdej standardy technologiczne w najkorzystniejszej na rynku ujawnia Twoje unikalne dziedzictwo - grupy etniczne oraz regiony geograficzne, z których się nowych krewnych, dzięki podobieństwom DNA. A doctor can detect PSA with a blood test. Blood test results will typically show a high level of PSA if a person has prostate cancer. Both PSMA and PSA are biomarkers of prostate cancer. Założona przez braci naukowców po latach studiowania genetyki psów, Embark (199 USD) zawiera największą bazę ras psów tego rodzaju. Sprawdza się przeciwko ponad 250 rodzajom szczeniąt, a także wilkom, kojotom, dingo i tak zwanym „wiejskim psom”. Ten zakres analizy jest kluczowy, jeśli chodzi o dokładność określania rasy. Zaokrętuj również DNA twojego zwierzaka pod kątem oznak genetycznych chorób 165 i może ustalić, czy Twój pupil jest nosicielem lub jest zagrożony zachorowaniem na pełną chorobę. To więcej testów mutacji niż jakikolwiek inny zestaw do testowania DNA u psów. Zaokrętowanie jest drogie i być może oferuje zbyt wiele informacji, ale to tylko jego wady. Usługi badań genetycznych Embark jest najdroższym zestawem DNA dla zwierząt domowych, który przetestowałem i jest oferowany tylko w zestawie z jednym testem. W chwili pisania tego tekstu możesz uzyskać lepszą cenę, jeśli przetestujesz wiele psów (użyj kodu kuponu „MULTIPACK” na stronie internetowej Embark), z maksymalnie 20 procentami rabatu na cztery lub więcej zestawów. Schroniska, hodowcy i weterynarze również mogą uzyskać zniżki. Ale jak mówi przysłowie, dostajesz za co płacisz. Oświadczenie na stronie Embark twierdzi, że proces identyfikacji rasy „testuje ponad 200 000 markerów genetycznych i buduje chromosom mieszanki ras psów według chromosomu”. Podczas procesu rejestracji, który należy wykonać przed wysłaniem próbki, Embark prosi o zgodę na wykorzystanie próbki do badań. Embark współpracuje z Cornell University College of Veterinary Medicine - pomaga to współzałożycielowi Adamowi Boyko, który jest tam profesorem - dzięki czemu badacze mają dostęp do danych Embark. Firma będzie również współpracować z zewnętrznymi badaczami, którzy wykorzystują informacje o testach DNA, takimi jak obecni partnerzy VetGenomics i Doberman Diversity Project. Kolekcja DNA Opakowanie Embark wyróżnia się na tle konkurencji. Na przykład podoba mi się jasne i zwięzłe ilustrowane instrukcje zestawu. Na karcie znajdują się wszystkie instrukcje, a także adresy URL, które można odwiedzić, aby aktywować zestaw, przejrzeć listy ras, dowiedzieć się, jak wymazać policzek psa, aby uzyskać próbkę, i więcej. W opakowaniu znajduje się również stalowa nieśmiertelnik „pocisk rakietowy”, który ma adres URL z tyłu. Jeśli Twój pies się zgubi, ktokolwiek go znajdzie, może użyć adresu URL, aby uzyskać dostęp do udostępnionych danych o nim. Jeśli wspomniana osoba zadzwoni pod numer telefonu podany na etykiecie, Embark będzie działać jako strona trzecia, aby sparować wyszukiwarkę z właścicielem. Innymi słowy, Embark nie tylko przekaże twoje osobiste dane kontaktowe. Pierwszą rzeczą, którą robisz, jest oczywiście aktywacja zestawu - tak jak w przypadku zestawów z ludzkim DNA. Masz możliwość korzystania z logowania do Facebooka lub Google lub utworzenia konta za pomocą swojego adresu e-mail. Jeśli masz wiele zestawów dla wielu psów, zarejestruj wszystkie zestawy na tym samym koncie, aby uzyskać łatwy dostęp online. Po uruchomieniu konta utwórz profil psa dla każdego zestawu, który chcesz aktywować, i zarejestruj każdy z numerami z zestawu Embark. Tutaj możesz również zdecydować, czy chcesz, aby dane twojego psa uczestniczyły w badaniach medycznych i naukowych (więcej na ten temat poniżej). Embark informuje również, że wyśle aktualizacje e-mailem oraz, jeśli chcesz i jesteś w USA, SMS-em wiadomość. Ostrzeżenia na górze opakowania instruują, aby nie zgniatać pudełka, ponieważ służy ono również jako pojemnik zwrotny dla próbki DNA. To jedyny test DNA psa, jaki widziałem, który wymaga jednego wymazu - reszta wymaga dwóch próbek. Gąbka zbierająca Embark znajduje się na końcu plastikowego pojemnika wypełnionego płynem stabilizującym. Przetrzyj kieszeń dolnej kieszeni policzka psa (między gumą a policzkiem, najlepiej bez żucia) przez 30 sekund - to o 10 sekund dłużej niż u konkurencji. Odkręć urządzenie, odwróć je i umieść gąbkę w płynie. Potrząśnij nim delikatnie przez 10 sekund, a próbka będzie gotowa do wysłania pocztą. Embark najwyraźniej używa próbnika z firmy o nazwie DNAGenotek; poniżej znajduje się wideo z instrukcjami używanymi na stronie Embark: Testy wymazów DNA z zawodów polegają na wrzuceniu do koperty długich wacików bawełnianych. Test Embark wydaje się bardziej zaawansowany technologicznie i godny zaufania, nawet jeśli nie ma pewności. Jest to ta sama metoda, którą stosuje tester DNA ludzkiego MyHeritage DNA. W końcu tak naprawdę nie można zmusić psów do plucia do tuby, tak jak ludzie robią z 23 i Me. Postępuj zgodnie z instrukcjami, aby umieścić próbkę w dołączonej plastikowej kopercie, włóż wszystko do tego samego pudełka, w którym przyszło, i zamknij klapkę. Wrzuć to na pocztę. Mój poszedł do laboratorium Embark w siedzibie głównej w Bostonie. Wszystkie przesyłki są opłacone z góry. Szacunkowy czas na odpowiedź od Embark wynosi od dwóch do czterech tygodni. Otrzymałem odpowiedź na jeden zestaw w ciągu 19 dni; druga próbka pokazała wyniki rasy w ciągu 21 dni (z dodatkowym dniem na wyświetlenie reszty informacji). To doskonały czas na odwrócenie. Raporty DNA i dodatkowe funkcje Embark prowadzi w Internecie przykładowy raport przedstawiający „śmiesznie fotogenicznego” psa CEO, Harleya. (Pies jest rzeczywiście fotogeniczny.) Po wysłaniu próbki Embark informuje cię pocztą elektroniczną podczas całego procesu. Dostałem wiadomość e-mail z informacją, że zestaw był w drodze po niecałych trzech godzinach od upuszczenia go na poczcie. Zostałem powiadomiony o przybyciu próbki do laboratorium, o rozpoczęciu genotypowania, kiedy genomicy (naukowcy specjalizujący się w genomach) zbadają próbkę, a na koniec wiadomość e-mail z informacją o wynikach. Dostałem też za ten gówniany film Alfa, ponieważ Embark ma z tym układ. Czasami wyniki zdrowotne pojawiają się dłużej niż wyniki ras. W przeciwieństwie do innych testów DNA, które przeprowadziliśmy, Embark umieszcza wiele wyników w tym ostatnim e-mailu, w tym małą tabelkę pączków z początkowymi wynikami ras, a nawet niewielką wskazówkę, ile DNA wilka w twoim czysto udomowionym psiaku. Aby uzyskać pełne wyniki, zaloguj się za pośrednictwem strony My Embark. Można tam również drukować raporty PDF, choć nie wszystkie dane online są wyświetlane w pliku PDF. Moja metodologia polegała na tym, aby raz przetestować psa czystej krwi (Griffin) i sprawdzić, czy firma testowa poprawi rasę, a następnie dwukrotnie przetestować mojego towarzysza rasy mieszanej (Madison) - raz pod fałszywym nazwiskiem („Daisy”) i nowe konto - aby sprawdzić, czy wyniki były takie same za każdym razem. Biorąc pod uwagę testy dostarczone przez Embark dla naszych zastosowań, możliwe jest, że może po prostu śledzić numery próbek wysyłane do PCMag i mieć oko na takie oszustwa, ale wydaje się, że to dużo pracy. Wyniki Pierwszym przystankiem, który prawdopodobnie chcesz zrobić w pełnych wynikach, jest przycisk Rasa. Z przyjemnością informuję, że Embark myślał, że Griffin to Golden Retriever ze 100, 0 procentami, co zgadza się z kilkoma innymi testami DNA, a także właścicielem i hodowcą Griffina. Madison oczywiście wrócił z wszechstronną mieszanką ras: 34, 2 procent amerykańskiego Pit Bull Terriera, 17, 5 procent owczarka szetlandzkiego, 13 procent Labradora, 12, 4 procent angielskiego Springera Spaniela, 9, 1 procent Bull Terriera, 7, 1 procent niemieckiego Shephard Dog (GSD) i 6, 7 procent Rottweiler. Żaden inny test DNA nie wykazał, że ma w genach Springera lub GSD. Co się stało z drugim testem Madison (aka „Daisy”)? Były tam wszystkie te same rasy, tylko nieznacznie różne wartości procentowe w stosunku do tych w środku. Interesujące jest to, że najlepszą rasą Embark dla Madison jest Pit Bull Terrier, a nie amerykański Staffordshire Terrier - obaj zazwyczaj zbijają się pod pseudonimem „pit bull”, ale jest różnica, przynajmniej pod względem wielkości i wyglądu. American Staffordshire Terrier był najlepszym wyborem dla Madison według innych testów DNA, takich jak Wisdom Panel. Sekcja Rasa zawiera również informacje na temat rodzin ras w makijażu psa, a także daje podgląd haplotypu (sekwencji DNA) matki i ojca psa, a nawet pokazuje mapy, skąd pochodzili starożytni przodkowie psa. To trywialne rzeczy, a niektóre z nich (jak mapy) wydają się być wypełniaczem. Drzewa genealogiczne Madison i „Daisy” były identyczne. Testy z DNAffirm i DNA My Dog nie były spójne nawet z sobą, co podważyło jakąkolwiek wiarę w nie. Nie z Embark. Widok drzewa genealogicznego rozróżnia pochodzenie rasy. Zauważ, że Griffin nawet nie zarobił drzewa, co jest w porządku, ponieważ byłoby to wszystko Goldens. Zdrowie i więcej Przejrzenie sekcji Rasa pod wpisem twojego psa to dopiero początek. Sekcja badań wymaga od ciebie, właściciela psa - pracy dla tych, którzy planują wnieść swój psi DNA do nauki. Zainteresuj się nadzieją, że wypełnisz kilka ankiet, które będą przydatne, na takie tematy, jak zdrowie zębów twojego psa, problemy z zachowaniem i alergie oraz pełna ankieta medyczna. To dokładnie tyle radości, ile można się spodziewać: brak. Zrób to jednak, jeśli chcesz zdobyć pełne doświadczenie w ulepszaniu świata dzięki genomowi swojego psa. Sekcja Zdrowie jest prawdopodobnie najważniejsza, ponieważ zawiera wyniki wszystkich testów przeprowadzonych dla mutacji genetycznych, które Twój pies mógł mieć, a przynajmniej nosić. Wyniki Griffina były całkowicie jasne, co zgadzało się z ustaleniami panelu mądrości. Wyniki Madison również się zgodziły - jest nosicielką mielopatii zwyrodnieniowej, ale nie przekaże jej, skoro jest spłukana. Nawet jeśli jest to jasne, w tej sekcji pokazano dalej wspólne warunki dla rasy (ras) psa. Większość tych informacji będzie interesująca tylko dla osób zagrożonych psem, ale istnieje możliwość przeczytania wszystkich 165. Pamiętaj, że raport Madison pokazuje tylko wyniki 162 testów ogółem, a nie 165 reklamowanych. Przedstawiciel firmy powiedział: „jeśli nasze algorytmy nie są w 100 procentach pewne co do połączenia ze zdrowiem, nie zadzwoni”. Jeśli istnieje konkretny test, w którym klient chce uzyskać wyniki, ale go nie widzi, nie zakładaj, że jest to wynik negatywny. Embark sprawdzi wynik ręcznie na żądanie właściciela psa. W sekcji Zdrowie znajdują się łącza do tworzenia łatwego do udostępnienia lub wydrukowania raportu dla weterynarzy. Jeśli pies jest rasowy, istnieje również link do wysłania raportu o odkryciach genetycznych do Orthopaedic Foundation for Animals (OFA), organizacji, która chce zmniejszyć chorobę genetyczną u zwierząt domowych. Na koniec jest sekcja Zaawansowana, która pokazuje wyniki, które zrozumie tylko genetyk. Rozkłada informacje, takie jak ilość rasowego DNA znalezionego na każdym z 38 chromosomów, wszystko na kolorowym zestawie wykresów. Przewiń w dół, aby uzyskać informacje na temat różnorodności genetycznej psa, która zapewnia rzeczywistą miarę inbredu (jak blisko spokrewnione są rodzice psa). Im więcej chowu wsobnego, tym bardziej mogą wystąpić warunki dziedziczone genetycznie. Rodzice kundla Madison mieli współczynnik inbredu 0 procent; ale rodzice czystej krwi Griffina mieli 23 procent części genów, które były identyczne u obojga rodziców. Jeśli jesteś fanem czytania genomów, Embark umożliwia pobieranie plików ZIP z około 7 megabajtami niezinterpretowanych danych 200 000 markerów w próbkach. Zgadnij, co byś zrobił. Raport Traits jest dość interesujący, pokazując loci genetyczne, które wpływają na kolory i płaszcze. Ponownie jest obciążony rozmową o chromosomach i linkach do innych psów Embark, które mają podobne wyniki. Wyjątkiem jest sekcja Współczynnik chowu wsobnego, która pokazuje, jak mama i tata psa rasowego dzielą te same geny. Rodzice Griffina uzyskali wynik 23 procent (ludzie kundla Madison: 0 procent). Ciekawie było zobaczyć, że „Daisy” ma również ten sam genotyp co Madison. Ale na dłuższą metę sekcja oszałamiających funkcji Wisdom Panel jest lepsza dla przeciętnego użytkownika niż bardziej skomplikowane dane Embark. Wnioski genetyczne Embark to prawdziwa okazja. Jeśli martwisz się głównie potencjalnymi problemami zdrowotnymi genetycznymi psa, ten zestaw powinien być twoim pierwszym wyborem; po prostu testuje na więcej problemów. W tym celu warte jest dodatkowe 50 USD ponad cenę panelu mądrości. W naszych wynikach ustalenie rasy jest w większości zgodne. Biorąc pod uwagę zaplecze naukowe firmy, nie ma powodu, by czuć się mniej niż pewnym jej rezultatów. To powiedziawszy, wiele przedstawionych danych jest niepotrzebnych i skomplikowanych dla przeciętnego właściciela psa. Prostate-specific antigen (PSA) is a valuable tumor marker for prostate cancer. It was believed that PSA was produced exclusively by the epithelial cells of the prostate gland, but a large body of evidence demonstrates that PSA is not a prostate-specific molecule. PSA has been shown to be expressed in many forms of female tissues. The breast isA prostate cancer gene 3 (PCA3) RNA test may be used for certain patients. If a man had a high PSA level and a biopsy of the prostate did not show cancer and the PSA level remains high after the biopsy, a prostate cancer gene 3 (PCA3) RNA test may be done. This test measures the amount of PCA3 RNA in the urine after a DRE.
A single breed or 100% breed result from a DNA test shows that segments of an individual dog’s DNA are shared among dogs of the same breed. Embark uses a proven scientific approach to assess the genetic makeup of the dog using a process involving reference panels. A reference panel is a group of dogs that have all been registered as purebred
rluKN.test dna dla psa
